Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego zaprasza do udziału w XXV sesji Varsavianistycznej pt. „Rozbudowa i modernizacja Biblioteki na Koszykowej.”. W czasie spotkania przedstawimy narodziny projektu, historię starań o środki finansowe, wyłanianie wykonawców oraz realizację inwestycji. Pokażemy też Państwu efekty naszych starań i prac.
Sesja odbędzie się 28 stycznia 2016 r. o godz. 11.00 w Bibliotece Publicznej m. st. Warszawy – Bibliotece Głównej Województwa Mazowieckiego przy ul. Koszykowej 26/28.
Przewidujemy następujące wystąpienia:
- Wprowadzenie - dr Michał Strąk, dyrektor
- Przesłanki rozbudowy Biblioteki oraz wybór projektu - Elżbieta Górska, b. wicedyrektor Biblioteki
- Projekt przebudowy - inż. arch. Andrzej Bulanda (Bulanda, Mucha Architekci sp. z o.o.)
- Pozyskiwanie środków finansowych - Jacek Niemir, wicedyrektor ds. ogólnych
- Procedury w procesie wyłaniania firm - mec. Katarzyna Kubiak
- Realizacja inwestycji z perspektywy projektanta, generalnego wykonawcy, inwestora
- inż. arch. Andrzej Bulanda (Bulanda, Mucha Architekci sp. z o.o.)
- inż. Jacek Skarupa (Mota-Engil Central Europe S.A.),
- inż. Rajmund Terlecki (członek zespołu doradców dyrektora ds. rozbudowy)
7. Zmiany w funkcjonowaniu Biblioteki po zakończeniu przebudowy - dr Agnieszka Strojek, wicedyrektor ds. bibliotecznych
Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy - Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego jest jedną z najstarszych bibliotek publicznych w Polsce.Powstała z inicjatywy warszawskiej inteligencji przełomu XIX i XX wieku.
W roku 1906 z inicjatywy wybitnych intelektualistów, działaczy społecznych i przedsiębiorców powstało Towarzystwo Biblioteki Publicznej. Towarzystwo Biblioteki Publicznej przejęło księgozbiór Czytelni Naukowej, założonej przez Jadwigę Szczawińską-Dawidową w 1890 roku. Trzy tysiące książek i kilkaset roczników czasopism przeniesiono do pierwszego lokalu Biblioteki przy ulicy Rysiej 1.
W 1912 roku Eugenia Kierbedziowa ufundowała przy ul. Koszykowej 26 klasycyzujący gmach (wg projektu Jana Heuricha - syna), który zwieńczył starania generacji „niepokornych” o pierwszą egalitarną bibliotekę polską.
W roku 1914 Biblioteka wkroczyła z rozmachem w architektoniczny pejzaż stolicy i do dzisiaj współtworzy jej oblicze. Własna siedziba, a także przyznane w 1917 prawo do egzemplarza obowiązkowego, pozwalały na systematyczne uzupełnianie zbiorów oraz przyjmowanie wielotysięcznej rzeszy czytelników.
W 1928 r. Towarzystwo Biblioteki Publicznej rozwiązało się, a Bibliotekę wraz z całym majątkiem przekazano samorządowi miasta Warszawy.
W czasie wybuchu II wojny światowej w skład Biblioteki wchodziły: Biblioteka Główna, 5 filialnych czytelni dzielnicowych, 34 wypożyczalnie (w tym jedna dla niewidomych) i 16 czytelni dla dzieci. Księgozbiór liczył wówczas 500.000 woluminów.
W styczniu 1945 r Gmach Biblioteki Publicznej został podpalony przez wycofujących się z Warszawy Niemców, a zagładzie uległo ponad 300 tysięcy woluminów.Dzięki ofiarności pracowników Biblioteka wznowiła działalność już 26 maja 1945 r. mając do dyspozycji jedną salę. Starano się odtworzyć księgozbiór, pozyskując dary od bibliotek krajowych i zagranicznych, od osób prywatnych oraz drogą zakupów i wymiany. Przyznane ponownie w 1946 r. prawo do egzemplarza obowiązkowego umożliwiło Bibliotece gromadzenie całej polskiej produkcji wydawniczej.W 1949 r. powstał szkielet dziesięciokondygnacyjnego magazynu, a budowę dokończono dopiero w latach 1953-1954. W roku 1968 rozpoczęto budowę „plomby”, której otwarcie nastąpiło w 1973. W latach 2005-2006 przeprowadzono gruntowny remont zabytkowego gmachu Kierbedziów.
Koncepcja kompleksowej modernizacji i przebudowy zrodziła się na początku 2005 r. Już wtedy zyskała ona poparcie samorządu województwa mazowieckiego. Konkurs architektoniczny wygrała pracowania „Bulanda, Mucha i Architekci”. Pracownia wykonała projekt koncepcyjny oraz projekt budowlany ze zbiorczym zestawieniem kosztów. Na podstawie tych dokumentów Zarząd Województwa Mazowieckiego podjął decyzję o ubieganiu się o dofinansowanie unijne w ramach programu Operacyjnego „Infrastruktura i Środowisko”.
Decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z lipca 2011 r. o przyznaniu dofinansowania unijnego umożliwiła realizację inwestycji. Środki, które otrzymaliśmy, pozwalały na realizację połowy inwestycji. Wyodrębniony został etap pierwszy, obejmujący wyburzenia oficyn, budowę biurowca oraz nowych czytelni oraz drugi, na który składa się modernizacja magazynów oraz przebudowa obecnego budynku czytelni, tzw. plomby.