Warszawa : Grupa Wydawnicza Foksal, cop. 2013.

Książka Konrada Lorenza nie jest poradnikiem traktującym o tym, jak karmić, wychowywać i tresować psa. To napisany barwnym, błyskotliwym i dowcipnym stylem tekst pomagający lepiej zrozumieć psa.

„Książka opowiada historię udomowienia psa, przedstawia jego fizjologię i psychikę, daje też mnóstwo wskazań natury praktycznej, jak postępować z tymi zwierzętami. Ale te informacje występują niejako na marginesie, treścią książki są bowiem przede wszystkim żywe, barwne, dowcipne, czasem wesołe, a czasem smutne historyjki o czworonożnych bohaterach, których autor bardzo dobrze zna, kocha i rozumie. [...]
Klasyczna książka, którą każdy etolog i psi specjalista musi przeczytać - Konrad Lorenz jest ojcem współczesnej etologii. Dzięki formie lekkich esejów z przyjemnością przeczyta ją również każdy właściciel psa oraz starsze dzieci, które książka powinna nauczyć empatii do psów i innych zwierząt”. [nota wydawcy]

Książka dostępna w czytelniach (Z.651568)

Warszawa : Prószyński o S-ka, 2014.
Światowej sławy matematyk, Ian Stewart w swej najnowszej książce omawia związki matematyki z biologią. Pisze o tym, jak matematyka pozwala zrozumieć tajemnice życia.
„W sposób niezwykle klarowny i intrygujący Ian Stewart omawia matematyczne aspekty badań nad życiem, między innymi ukryte mechanizmy żywych komórek, działanie mózgu i zachowanie wirusów. Zastanawia się nad możliwościami zaprojektowania i stworzenia sztucznych form życia i szacuje prawdopodobieństwo istnienia organizmów żywych w innych zakątkach Wszechświata.
Rozważa nawet intrygującą kwestię, skąd na ciele tygrysa wzięły się pręgi i dlaczego jaszczurki szukające partnerek grają ze sobą w nożyce, papier, kamień”.[nota wydawcy]

Joanna Zwierzyńska,recenzja książki
Rafał Siemko, recenzja
Dagmara Trembicka-Brzozowska. Gdy zaczynasz liczyć cętki lamparta...

Książka dostępna w czytelniach (Z.653460)

Wołowiec : Wydawnictwo Czarne, 2014.

Na ten niezwykły, autobiograficzny tom prozy Herty Müller składają się teksty okolicznościowe: przemówienia, wykłady, laudacje, artykuły, odczyty. Powracają w nich tematy wciąż obecne w twórczości noblistki: jej dzieciństwo na wsi, trudne relacje z ojcem, jego uwikłanie w nazizm, praca w fabryce, codzienne życie w totalitarnym świecie, strach i upokorzenie, okrucieństwo Securitate, próby werbowania przez bezpiekę.

„Herta Müller, znana z wybitnych powieści, uhonorowana za swą twórczość Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury, całe życie pisze jeden bezbrzeżny tekst o związku jednostki z historią. Tym razem opowiada o sobie i swoim życiu w znakomitych esejach. Pisze o strachu i przemocy, o przyjaciołach i zdrajcach, o masie i władzy, o tym, jakie pocieszenie w największej rozpaczy daje literatura”. [nota wydawcy]

«Jest w pisaniu Herty Müller coś hipnotyzującego. Cierpienie, radość, miłość, samotność, bezsilność, literatura… Wszystko się tu przenika, szturcha, boksuje. I wszystko jest po coś. Tu „każde zdanie rozpoznaje swój puls”».

Angelika Kuźniak

Anna Godzińska. Recenzja

Bernadetta Darska. Recenzja: Herta Müller "Nadal ten sam śnieg i nadal ten sam wujek"

Jarosław Czechowicz. Głód słów

Malwina Wapińska. Oszustwo słów

Książka dostępna w czytelniach (Z.665103)

Sopot : Smak Słowa, 2013. 

„Dzieci naszej dzielnicy” uchodzą za najbardziej niezwykły utwór w twórczości Mahfuza. To powieść ponadczasowa. Jej uniwersalizm polega na tym, ze odwołuje się do odwiecznych ludzkich przekonań, iż życie i związane z nim cierpienie są częścią planu kreślonego przez istotę boską, a przez to mają jakiś głębszy sens.

Trudno określić gatunkową przynależność utworu: czy jest to powieść, alegoryczna opowieść, przypowieść filozoficzna, baśń czy mityczna saga.

Historia rodu Al-Dżabalawiego, jego posiadłości i otaczającej ją dzielnicy, to w istocie historia ludzkości, przesycona wątkami odsyłającymi do najważniejszych religii świata; islamu, judaizmu i chrześcijaństwa.

„Posiadłość Dżabalawiego wyrasta pośrodku pustkowia niczym oaza na pustyni. Zamieszkać w niej mogą tylko wybrani. Dżabalawi, potężny i bezwzględny patriarcha rodu, poddaje próbie kolejnych swoich potomków. Rozgoryczony ułomnością ich charakterów izoluje się ostatecznie w Posiadłości, skazując swoje dzieci na wieczne marzenie o raju na ziemi znajdującym się na wyciągnięcie ręki. Czy któreś z nich zda kiedyś egzamin?

W swojej najważniejszej powieści Nadżib Mahfuz opowiada duchową historię ludzkości. Pod postaciami potomków Dżabalawiego kryją się prorocy islamu i innych tradycji monoteistycznych: Adam, Mojżesz, Jezus i Mahomet. Ta alegoryczna opowieść o mieszkańcach fikcyjnej kairskiej dzielnicy mówi o uniwersalności i powtarzalności ludzkich losów, a motyw ponadczasowej walki z uciskiem i tyranią sprawia, że „Dzieci naszej dzielnicy” to książka nigdy nietracąca na aktualności”.

[nota wydawcy]

„Reakcja na tę książkę i oskarżenie Mahfuza o bluźnierstwo nie tylko symbolizują niekończącą się walkę Adama z Szatanem, ale przede wszystkim obnażają z pozoru anielskie maski, jakie przybiera Szatan w naszym wnętrzu. W tej walce bowiem zmagamy się nie z wrogiem zewnętrznym, lecz sami ze sobą, jesteśmy Adamem i Szatanem jednocześnie - i to zapewne tak bardzo zszokowało tych, którzy woleliby myśleć, że są aniołami.”

Raja Alem autorka książki „Wszystkie drogi prowadzą do Mekki”

„Wyrazista alegoria ludzkich dążeń i cierpienia”

New York Times

„Ambitna baśń, która obejmuje na swoich kartach nie tylko bliskowschodnią rzeczywistość, ale cały świat”

Washington Post Book World

„Mahfuz po mistrzowsku snuje ponadczasową opowieść o prześladowaniu i dążeniu człowieka do wybawienia od własnej natury”

Library Journal

Joanna Malita, recenzja książkli

Anna Godzińska, recenzja książki

Jarosław Czechowicz, recenzja książki

Kalina Lubicz-Stabińska, recenzja książki

 Książka dostępna w czytelniach (Z.658367)

Warszawa : Oficyna Literacka Noir sur Blanc, 2014. 

Tytułowy „Kolekcjoner światów” to Richard Francis Burton - brytyjski żołnierz, dyplomata, szpieg, pisarz i tłumacz, lingwista i poliglota znający 29 języków obcych, podróżnik i odkrywca w Indiach, na Bliskim Wschodzie, w Afryce i Ameryce Południowej. Ten ekscentryk, poszukiwacz przygód, obdarzony licznymi talentami i niezwykłą odwagą, poświęcił życie zgłębianiu i oswajaniu obcych kultur.

Był pierwszym Brytyjczykiem, który dotarł do Mekki w Arabii i Harar w Etiopii. Jako pierwszy też odbył podróż do źródeł Nilu ze wschodniego wybrzeża Afryki.

Motorem jego działania była niezrozumiała dla współczesnych mu rodaków chęć poznania - niejako od środka - krajów, w których przebywał, poznania języka, zwyczajów i zrozumienia kultury ich mieszkańców.
Ilja Trojanow, od dzieciństwa zafascynowany tą barwną postacią, podążał śladami Burtona, aby napisać książkę o człowieku, który

„[…] we wszystkim, co robił, zawsze pragnął dotknąć granic niemożliwego lub przynajmniej niedozwolonego. Wyrafinowana kompozycyjnie, kipiąca orientalnym bogactwem języka powieść wprowadza nas w widziane oczami Burtona tajniki hinduizmu, islamu i afrykańskich wierzeń, pozwala udać się wraz z nim w głąb Afryki na poszukiwania źródeł Nilu, a także w głąb sufickich mądrości, odsłaniających najgłębszą prawdę o istnieniu. Dzięki narracyjnemu mistrzostwu Trojanowa w trakcie lektury wręcz namacalnie odczuwamy rozpaczliwy, niedający się niczym zaspokoić głód poznania, jakim naznaczona była pełna dramatycznych zakrętów podróż Francisa Burtona przez życie, Życie pojmowane jako nieustające definiowanie na nowo swojej tożsamości kulturowej i tożsamości jako człowieka”. [nota wydawcy]

Adam Kraszewski. „Kolekcjoner światów” – recenzja

Anna Jurczyk. Ilja Trojanow, „Kolekcjoner światów” - recenzja

Książka dostępna w czytelniach

• Andrzej Kacperski