Uczniowie klasy drugiej (wychowawczyni pani Anna Korytowska) odwiedzili Gminną Bibliotekę w Świerczach 9 października br., żeby wziąć udział w zajęciach dotyczących sposobów komunikowania się z innymi. Na początku wspólnie zastanawiali się nad definicją słowa "komunikacja (werbalna) ", następnie poznali schemat komunikacyjny: Nadawca - Komunikat - Odbiorca. Kolejnym etapem zajęć były ćwiczenia, które miały uzmysłowić dzieciom, że komunikować można się nie tylko słowami, ale także gestami, obrazami i dźwiękami.
Z pojęciem komunikacji werbalnej formalnej i nieformalnej drugoklasiści zapoznali się poprzez zabawę w - Magiczną linię komunikacyjną (Na podłodze leży wstążka, na jednym z jej końców umieszczona jest kartka z napisem "Kolega/Koleżanka", na drugim "Osoba dorosła". Prowadząca zajęcia czyta na przemian komunikaty formalne np. Przepraszam Pana, gdzie jest sala nr 3? Czy zechcieliby Państwo usiąść? Czy mogę Pani pomóc? i nieformalne, np. Idziesz do kina? Cześć. Co słychać? Poczekaj. Zaraz wracam. Uczestnicy muszą zdecydować, który z komunikatów może być skierowany do rówieśnika, a który do osoby dorosłej i stanąć przy kartce z odpowiednim napisem).
Porozumiewaniu się za pomocą obrazów i gestów posłużyła zabawa w kalambury - odgadywanie narysowanych i pokazywanych haseł.

Dzieci zapoznają się z uproszczoną wersją schematu komunikacyjnego.

Uczniowie ilustrują hasła: dziurawy parasol, fotel bujany, korona króla, skakanka.

Dzieci otrzymują losy z zapisanymi różnymi dźwiękami, np. kap kap, hau hau, la la la, wrr wrr, apsik apsik, dryń dryń, puk puk.... Losy są podwójne, zadaniem dzieci jest odnaleźć osobę wydającą ten sam dźwięk i razem z nią zająć miejsce na linii komunikacyjnej.

Na koniec dzieci miały opowiedzieć dźwiękami kilkuzdaniowe historie, min. "Pewna pani wieczorem poczuła się śpiąca i zaczęła ziewać. Postanowiła zjeść kolację i napić się herbaty, a potem wziąć prysznic i umyć zęby. Na koniec długo czytała książkę. Aż w końcu ciężkimi krokami udała się do łóżka. Szybko zasnęła i zaczęła głośno chrapać".